W 1662 roku Kuźnię nazywano już „Starą”. Musiała zatem powstać wcześniej niż kuźnice w Piasku, Witkowie, Chełbie, Morzywole oraz inne położone nad rzekami Czarną i Krasną. Miejscowość miała kiedyś centralne położenie wobec okolicznych zakładów. W średniowieczu była to staropolska dymarka. Dość późno - dopiero w 1796 roku zaczęto wprowadzać ówczesne nowości techniczne. Wybudowano wielki piec i osiedle robotnicze. Od początku XX jej funkcja ograniczała się do przekuwania złomu żelaznego na drobne narzędzia rolnicze i artykuły gospodarstwa wiejskiego. W 1957 roku kuźnia zaprzestała działalności. Znajduje się tu jedyna w Polsce zachowana w swej pierwotnej postaci XIX wieczna kuźnica wodna.
Położone wśród lasów osiedle robotnicze było silnie związane z konspiracją. W sierpniu 1943 roku zaowocowało to zbudowaniem w okolicy Czystej przez oddział partyzancki Tadeusza Jencza "Allan" partyzanckiego bunkra-magazynu.
W osadzie kwaterowali skierowani na leczenie żołnierze z różnych oddziałów partyzanckich, głównie z dawnych Zgrupowań Partyzanckich "Ponury" oraz z oddziału Antoniego Hedy "Szary"l Jednym z nich był Tadeusz Chmielowski "Walter" - opis zdjęcia na dole.
W maju 1944 r. w miejscowości zakwaterował ówczesny Komendant Obwodu Końskie Jana Świeczka „Mateusz”/„Boromeusz” razem ze swoimi współpracownikami m.in. szefową kancelarii Franciszką Smutek "Wilga". Często przebywał tu także zastępca komendanta: Antoni Piwowarczyk „Wąsowicz” noszący wtedy pseudonim „Piotr”.
Zdjęcie wykonane w pierwszych dniach czerwca 1944 r. w Starej Kuźnicy. Do leczącego się Chmiellowskiego docierają koledzy biorący udział w zamachu na Fittinga: "Wrzos" i "Feluś". Od lewej: Mieczysław Zasada "Wrzos", Tadeusz Chmielowski "Walter", Bolesław Niezgoda "Felek". Z tyłu stoi młodszy brat Edmunda Przyborowskiego "Brzoza".
