Wołyńska Brygada Kawalerii pod dowództwem płk. Juliana Filipowicza zajmując stanowiska nad granicą w tajemnicy przed niemieckim wywiadem wypełniła lukę pomiędzy armiami "Kraków" i "Łódź". 1 września 1939 r. uderzyła na jej pozycje niemiecka 4 Dywizja Pancerna gen. Reinhardta. Oddziały polskie odparły 4 kolejne ataki stopniowo się wyofując.

     Brygada dotrwała do nocy wytrzymując w ciężkim boju 10 godzin, ale okupiła to dużymi stratami. Największe poniósł 2 Dywizjon Artylerii Konnej ok. 30% stanów, 21 Pułk Ułanów 25%, a 12 Pułk Ułanów w granicach 15%. 

     Straty niemieckiej dywizji pancernej szacuje się na 800 żołnierzy (zabitych, rannych i zaginionych) oraz 100 pojazdów pancernych, w tym blisko 50 czołgów (z których większość naprawiono w ciągu dwóch dni). 4 Dywizja Pancerna przez 2 dni była niezdolna do zdecydowanej akcji.